“Differential effects of Lacosamide, Phenytoin and Topiramate on peripheral nerve excitability: An ex vivo electrophysiological study”
Σε συνεργασία με το τμήμα Ιατρικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης συμβάλλαμε στην ολοκλήρωση της μελέτης με τίτλο “Differential effects of Lacosamide, Phenytoin and Topiramate on peripheral nerve excitability: An ex vivo electrophysiological study” παρέχοντας υπηρεσίες στατιστικής ανάλυσης και συμβουλευτικής.
Σκοπός αυτής της μελέτης, η διερεύνηση των αποτελεσμάτων 3 φαρμακολογικών παραγόντων, της λακοσαμίδης (LMC) στη περιφερειακή νευρική διεγερσιμότητα σε σύγκριση με τη φαινυτοΐνη (PHT) και τη τοπιραμάτη (TPM), δύο οξέα τα οποία δρουν, εν μέρη , με τη σταθεροποίηση της γρήγορης κατάστασης αδρανοποίησης των ελεγχόμενων από τάση διαύλων νατρίου (VGSCs).
Οι μεταβλητές της έρευνάς μας συνοψίστηκαν χρησιμοποιώντας περιγραφικά στατιστικά και η κανονικότητα της κατανομής των δεδομένων αξιολογήθηκε με το τεστ των Shapiro- Wilk αφού το μέγεθος κάθε ομάδας ήταν μικρότερο ή ίσο από 50. Η ανάλυση διακύμανσης δύο παραγόντων, με ανεξάρτητες μεταβλητές το χρόνο και τις ομάδες και εξαρτημένη το ποσοστό της CAP, χρησιμοποιήθηκε προκειμένου να εξετάσουμε αν υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά ανάμεσα σε όλα τα ζευγάρια των ουσιών.
Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν πως οι παράγοντες λακοσαμίδη (LMC), φαινυτοΐνη (PHT) και τοπιραμάτη (TPM) εξασκούν διαφορετικά αποτελέσματα στην περιφερειακή νευρική διεγερσιμότητα. Η φαινυτοΐνη (PHT) ανέστειλε το ισχιακό νεύρο (Compound Action Potential) ακόμη και σε χαμηλότερα από τα θεραπευτικά επίπεδα, ενώ η λακοσαμίδη (LMC) ήταν ασφαλής εντός του θεραπευτικού εύρους συγκέντρωσης. Η τοπιραμάτη (TPM) δεν επηρέασε το πλάτος της (CAP) ακόμη και σε υψηλές υπερθεραπευτικές συγκεντρώσεις ενώ εντός του θεραπευτικού εύρους παρατηρήθηκε νευροπροστατευτική επίδραση. Οι πιθανοί βασικοί μηχανισμοί καθώς και οι κλινικές επιπτώσεις αυτών είναι ακόμα υπό μελέτη.