«Κλινική πορεία και έκβαση κρίσεων ιδιοπαθούς παιδικής επιληψίας: καθοριστικοί παράγοντες της πρώιμης και μακροπρόθεσμης πρόγνωσης»

Συνεργασία

Η DatAnalysis σε συνεργασία με το τμήμα Παιδιατρικής του Ιπποκράτειου Γενικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης και το τμήμα Παιδιατρικής του Γενικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης ΑΧΕΠΑ (https://www.ahepahosp.gr) πραγματοποίησαν μια μελέτη με τίτλο «Clinical course and seizure outcome of idiopathic childhood epilepsy: determinants of early and long-term prognosis», η οποία δημοσιεύθηκε  από την BioMed Central (http://www.biomedcentral.com).

Περιγραφή μελέτης

Η επιληψία αποτελεί μια από τις πιο κοινές χρόνιες νευρολογικές διαταραχές που διαγιγνώσκονται σε παιδιά και εφήβους. Η πλειοψηφία από τις επιληψίες οι οποίες εκδηλώνονται σε ηλικία μικρότερη από 15 έτη είναι ιδιοπαθής, δηλαδή εκτός από την γενετική προδιάθεση δεν παρατηρείται καμία άλλη αναγνωρίσιμη ή ύποπτη αιτία. Στα πλαίσια αυτά πραγματοποιήθηκε η παρούσα μελέτη, με σκοπό να διερευνήσει την κλινική πορεία και τα αποτελέσματα της ιδιοπαθούς παιδικής επιληψίας καθώς και να προσδιορίσει τους παράγοντες που καθορίζουν τόσο την πρώιμη όσο και την μακροπρόθεσμη πρόγνωση.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: http://www.biomedcentral.com/1471-2377/13/206

Μέθοδος-Δείγμα

Στα πλαίσια της έρευνας παρακολουθήθηκαν 303 παιδιά ηλικίας 1-14 ετών που είχαν διαγνωσθεί πρόσφατα με ιδιοπαθή επιληψία. Η παρακολούθηση έγινε τόσο μελλοντικά όσο και αναδρομικά. Επιπλέον οι ασθενείς με βάση τα δεδομένα που συλλέχτηκαν ταξινομήθηκαν σε τέσσερα κλινικά σχήματα: «Άριστο», «Βελτιώνεται», «Υποτροποπιάζει» και «Φτωχό». Οι μεταβλητές οι οποίες ορίστηκαν κατά την πρόσληψη και μετά το αρχικό έτος της θεραπείας αναλύθηκαν για να μελετηθεί η προγνωστική τους σχέση με την κλινική πορεία αλλά και τα αποτελέσματα των ασθενών.

Στατιστική Ανάλυση

Για τον έλεγχο ότι κάθε μεταβλητή ακολουθεί  Κανονική κατανομή χρησιμοποιήθηκε το τεστ Kolmogorov-Smirnov. Οι αριθμητικές μεταβλητές παρουσιάστηκαν με την μέση τιμή + τυπική απόκλιση και οι διακριτές μεταβλητές παρουσιάστηκαν με συχνότητες και ποσοστά. Στις μεταβλητές στις οποίες δεν ικανοποιούνταν η προϋπόθεση της κανονικότητας χρησιμοποιήθηκε η διάμεσος. Επιπρόσθετα οι σχέσεις ανάμεσα στις μεταβλητές διερευνήθηκαν χρησιμοποιώντας τον συντελεστή συσχέτισης Pearson (r) και τον συντελεστή συσχέτισης Spearman (rho) όπου δεν ικανοποιούνταν οι προϋποθέσεις. Η συσχέτιση των κατηγορικών μεταβλητών αξιολογήθηκε με το τεστ χ2 ή τον ακριβή έλεγχο Fisher. Επιπλέον για την μελέτη των προγνωστικών χρησιμοποιήθηκε η λογιστική παλινδρόμηση.

Αποτελέσματα

Κατά την παρακολούθηση διαπιστώθηκε πως στο 22% των παιδιών η πορεία της ιδιοπαθούς παιδικής επιληψίας δεν περιλάμβανε υποτροπές και οι πλειοψηφία των παιδιών παρουσίασαν ύφεση στο τέλος της μακροπρόθεσμης παρακολούθησης. Στα παιδιά ηλικίας 6-9 ετών παρατηρήθηκαν καλά προγνωστικά. Επιπλέον με την χειρότερη πρόγνωση συνδέονται κλινικές μεταβλητές, όπως είναι οι πολλαπλοί τύποι κρίσεων, η νεαρή ηλικία κατά την έναρξη των επιληπτικών κρίσεων και το ιστορικό ημικρανίας. Τέλος αρνητικό αντίκτυπο στην πρόγνωση είχαν το ιστορικό ημικρανίας και η παρουσία πολλαπλών τύπων επιληπτικών κρίσεων.

Λέξεις κλειδιά: Επιληψία, Ιδιοπαθής Επιληψία, Παιδιά, Πρόγνωση