“Clinical course and seizure outcome of idiopathic childhood epilepsy: determinants of early and long-term prognosis”
Σε συνεργασία με το Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, συμβάλλαμε στην ολοκλήρωση της μελέτη με τίτλο “Clinical course and seizure outcome of idiopathic childhood epilepsy: determinants of early and long-term prognosis” , παρέχοντας υπηρεσίες στατιστικής ανάλυσης και συμβουλευτικής.
Τα ιδιοπαθή επιληπτικά σύνδρομα κυριαρχούν στη παιδική και εφηβική επιληψία. Έτσι σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση της κλινικής πορείας και τα αποτελέσματα των ιδιοπαθών επιληπτικών συνδρόμων της παιδικής ηλικίας καθώς και ο εντοπισμός προγνωστικών παραγόντων σε παιδιά με ιδιοπαθή επιληπτικά σύνδρομα.
Για τη μελέτη μας έγινε παρακολούθηση σε 303 παιδιά, ηλικίας 1-14 χρονών που πρόσφατα διαγνώστηκαν με ιδιοπαθή επιληψία. Τα αποτελέσματα ορίστηκαν σε 1, 2 και 4 έτη παρακολούθησης καθώς και στο τέλος της περιόδου μελέτης για όλους τους ασθενείς. Ανάλογα με την κλινική πορεία τους η ταξινόμηση των ασθενών έγινε σε τέσσερις κατηγορίες: «εξαιρετική», «βελτιωμένη», «υποτροπιάζουσα» και «κακή». Οι μεταβλητές ορίστηκαν κατά την εισαγωγή και μετά τον αρχικό χρόνο θεραπείας αναλύθηκαν για την προγνωστική τους συνάφεια προς την κλινική πορεία και την έκβαση των ασθενών.
Στη παρούσα μελέτη χρησιμοποιήθηκε το τεστ των Kolmogorov- Smirnov για να ελέγξουμε αν κάθε μεταβλητή ακολουθεί την κανονική κατανομή. Η σχέση μεταξύ των μεταβλητών που μελετήσαμε εξετάστηκε με τον συντελεστή συσχέτισης του Pearson (r), ενώ οι συσχετίσεις που περιλαμβάνουν τουλάχιστον μια μη φυσιολογική μεταβλητή πραγματοποιήθηκαν με τη χρήση του συντελεστή συσχέτισης Spearman. Η βαθμονόμηση του μοντέλου αξιολογήθηκε χρησιμοποιώντας το τεστ καλής προσαρμογής Hosmer- Lemeshow. Στην ανάλυση κατά ένα παράγοντα που προηγήθηκε της πολυπαραγοντικής, οι πιθανοί προγνωστικοί παράγοντες αξιολογήθηκαν χρησιμοποιώντας την τιμή p<0.05 ως κριτήριο αποκοπής. Στην πολυπαραγοντική ανάλυση χρησιμοποιήθηκε η σταδιακή διαδικασία της προς τα πίσω εξάλειψης, όπου οι μεταβλητές που έχουν p-τιμή μεγαλύτερη από 0.10 απομακρύνθηκαν από τα μοντέλα.
Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν πως στη συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών η μακροπρόθεσμη πρόγνωση της ιδιοπαθούς επιληψίας είναι ευνοϊκή. Για περισσότερους από τους μισούς ασθενείς η κλινική πορεία θεωρείται «εξαιρετική» καθώς επιτυγχάνουν να ξεπεράσουν άμεσα τις κρίσεις επιληψίας. Περίπου το ένα πέμπτο παρουσιάζουν είτε μια βελτίωση ή μια κυμαινόμενη πορεία, ενώ η αρχική μη ανταπόκριση στη θεραπεία, οι πολλαπλοί τύποι κρίσεων και το ιστορικό των ημικρανιών είναι καθοριστικοί παράγοντες για ένα λιγότερο ευνοϊκό τελικό αποτέλεσμα μετά από μακροχρόνια παρακολούθηση.