Differential effects of Lacosamide, Phenytoin and Topiramate on peripheral nerve excitability: An ex vivo electrophysiological study

Διαφορετικές Επιδράσεις της Λακοσαμίδης, Φαινυτοΐνης και Τοπιραμάτης στη Διεγερσιμότητα Περιφερικών Νεύρων

Σε συνεργασία με το Τμήμα Ιατρικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, συμβάλλαμε στην ολοκλήρωση της μελέτης με τίτλο: «Differential effects of Lacosamide, Phenytoin and Topiramate on peripheral nerve excitability: An ex vivo electrophysiological study». Συγκεκριμένα, οι υπηρεσίες μας περιλάμβαναν στατιστική ανάλυση και συμβουλευτική.

Ο σκοπός της μελέτης ήταν να εξετάσει τις επιδράσεις τριών φαρμακολογικών παραγόντων—λακοσαμίδης (LMC), φαινυτοΐνης (PHT) και τοπιραμάτης (TPM)—στη διεγερσιμότητα των περιφερικών νεύρων. Για το λόγο αυτό, οι ουσίες αυτές αναλύθηκαν ως προς την επίδρασή τους στους ελεγχόμενους από τάση διαύλους νατρίου (VGSCs), οι οποίοι παίζουν σημαντικό ρόλο στη λειτουργία των νεύρων.

Στατιστική Μεθοδολογία

Αρχικά, τα δεδομένα περιγράφηκαν μέσω περιγραφικών στατιστικών, όπως μέσοι όροι και τυπικές αποκλίσεις. Επιπλέον, για την αξιολόγηση της κανονικότητας της κατανομής εφαρμόστηκε το τεστ Shapiro-Wilk.
Στη συνέχεια, πραγματοποιήθηκε ανάλυση διπαραγοντικής διακύμανσης (ANOVA) για να εξεταστεί η επίδραση δύο ανεξάρτητων μεταβλητών—του χρόνου και των φαρμάκων—στην εξαρτημένη μεταβλητή, δηλαδή το ποσοστό Compound Action Potential (CAP). Χάρη στη συγκεκριμένη ανάλυση, εντοπίστηκαν οι διαφορές μεταξύ των ομάδων φαρμάκων και των χρονικών σημείων μέτρησης.

Όπου εντοπίστηκαν σημαντικές διαφορές, εφαρμόστηκαν ζευγαρωμένες συγκρίσεις για να προσδιοριστούν οι ομάδες που διέφεραν. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι διαφορές θεωρήθηκαν στατιστικά σημαντικές όταν οι τιμές p ήταν μικρότερες από 0.05.

Βασικά Ευρήματα

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι τρεις φαρμακολογικοί παράγοντες επηρεάζουν διαφορετικά τη διεγερσιμότητα των περιφερικών νεύρων. Συγκεκριμένα:

Φαινυτοΐνη (PHT): Προκάλεσε έντονη αναστολή του ισχιακού νεύρου (CAP), ακόμα και σε υποθεραπευτικά επίπεδα. Συνεπώς, η χρήση της απαιτεί προσοχή.
Λακοσαμίδη (LMC): Διατηρήθηκε ασφαλής εντός του θεραπευτικού εύρους συγκέντρωσης. Ως εκ τούτου, θεωρείται κατάλληλη για κλινική χρήση.
Τοπιραμάτη (TPM): Δεν επηρέασε το πλάτος της CAP, ακόμη και σε υψηλές συγκεντρώσεις. Επιπλέον, παρουσίασε νευροπροστατευτική δράση εντός του θεραπευτικού εύρους.

Συζήτηση

Παρά τη χρήση ισχυρών στατιστικών μεθόδων, υπήρχαν ορισμένοι περιορισμοί. Για παράδειγμα, ο μικρός αριθμός συμμετεχόντων ανά ομάδα μειώνει τη δυνατότητα γενίκευσης των ευρημάτων. Επιπλέον, αν τα δεδομένα δεν είναι κανονικά κατανεμημένα, η χρήση μη παραμετρικών δοκιμών, όπως το Kruskal-Wallis, θα μπορούσε να βελτιώσει την ακρίβεια της ανάλυσης.