«Διαφορετικές επιδράσεις της λακοσαμίδης, της φαινυτοΐνης και της τοπιραμάτης σε διεγερσιμότητα περιφερικού νεύρου: Μια ex vivo ηλεκτροφυσιολογική μελέτη»
Συνεργασία
Η DatAnalysis σε συνεργασία με το Εργαστήριο Κλινικής Νευροφυσιολογίας και την Α’ Νευρολογική Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου «ΑΧΕΠΑ» της Θεσσαλονίκης, καθώς επίσης και το Εργαστήριο Φυσιολογίας του Τμήματος Ιατρικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, μελέτησαν τις επιδράσεις που μπορεί να έχει η λακοσαμίδη (LCM) συγκριτικά με την φαινυτοΐνη (PHT) και τη τοπιραμάτη (TPM) στη διεγερσιμότητα του ισχιακού νεύρου. Το άρθρο δημοσιεύτηκε από την πλατφόρμα ScienceDirect.
Περιγραφή μελέτης
Τα αντιεπιληπτικά φάρμακα (AED) έχουν πολλές δράσεις με στόχο να θεραπεύσουν νευρολογικές και ψυχιατρικές διαταραχές. Τις περισσότερες φορές χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο της υπερκτατικότητας του φλοιού. Υπάρχουν αρκετές αναφορές όμως σύμφωνα με τις οποίες τα AED επιδρούν στο περιφερειακό νευρικό σύστημα (ΠΝΣ), με το PHT να είναι το πρώτο AED που προκάλεσε νευροτοξικές επιδράσεις σε αυτό. Στη συνέχεια ακολούθησαν τα LCM και TPM με παρόμοιες επιπτώσεις. Σε αυτό το πλαίσιο πραγματοποιήθηκε έρευνα με τίτλο «Differential effects of lacosamide, phenytoin and topiramate on peripheral nerve excitability: An ex vivo electrophysiological study» προειμένου να μελετηθούν οι επιδράσεις αυτών των AED στο ΠΝΣ.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0161813X15300164?via%3Dihub
Μέθοδος-Δείγμα
Δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν αρουραίοι οποιουδήποτε φύλου, των οποίων η ηλικία ήταν 12-15 εβδομάδων και το βάρος 300-400g. Τα ζώα έλαβαν την κατάλληλη φροντίδα, όπως αυτή αναγράφεται στο «Guidelines for the Care and Use of Laboratory Animals», το οποίο δημοσιεύθηκε από το US National Institutes oh Health (NIH publication No. 85-23, revised), και το «Αρχές Εργαστηριακής Φροντίδας Ζώων» που δημοσιεύθηκε από την ελληνική κυβέρνηση (169/1991) με βάση τους κανονισμού της ΕΕ (86/609). Για την έρευνα, τεμαχίστηκαν τα νεύρα των αρουραίων από τον νωτιαίο μυελό έως και τα γόνατα και τοποθετήθηκαν σε ειδικά δωμάτια καταγραφών. Κάθε δωμάτιο ενισχύθηκε με οξυγονωμένο φυσιολογικό διάλυμα. Όλα τα πειράματα πραγματοποιήθηκαν κάτω από συγκεκριμένες θερμοκρασίες, και συγκεκριμένα στους 26 ± 0.5οC, θερμοκρασία η οποία ελεγχόταν από σύστημα ψύξης-θέρμανσης με νερό που κυκλοφορούσε κάτω από τους θαλάμους.
Στατιστική Ανάλυση
Η στατιστική ανάλυση των δεδομένων που συλλέχθηκαν έγινε αξιοποιώντας το στατιστικό πακέτο IBM SPSS Statistics Software. Τα δεδομένα αυτά συνοψίστηκαν χρησιμοποιώντας περιγραφική στατιστική και η κανονικότητά του ελέγχθηκε με το τεστ Shapiro-Wilk. Η ύπαρξη στατιστικώς σημαντικής διαφορά ανάμεσα στην υποκατηγορίες των δεδομένων ελέγχθηκε σύμφωνα με την Ανάλυση Διακύμανσης, όπου το επίπεδο σημαντικότητας τέθηκε στο 0.05. Τέλος, η σφαιρικότητα ελέγχθηκε με το τεστ του Machly και οι συγκρίσεις κατά ζεύγη έγιναν με τη μέθοδο Bonferroni.
Αποτελέσματα
Ύστερα από την έρευνα που πραγματοποιήθηκε προέκυψε ότι η LCM, η PHT και η TPM έχουν διαφορετική επίδραση στη διεγερσιμότητα του ισχιακού νεύρου. Συγκεκριμένα, η PHT, σε αντίθεση με την TPM, ανέστειλε τη δυνατότητα σύνθετης δράσης του ισχιακού νεύρου, ακόμη και σε υποθεραπευτικά επίπεδα. Η LCM είναι ασφαλής εντός του εύρους της θεραπευτικής συγκέντρωσης και η TPM οδήγησε σε νευροπροστατευτικό αποτέλεσμα σε θεραπευτικό εύρος.
Λέξεις-κλειδιά: λακοσαμίδη, φαινυτοϊνη, ισχιακό νεύρο